ويکيپېډيا

د ميتابوليزم تضاد

د ارستو په شعر کې د میټابیسیس پاراډوکس یوه بیلګه موندل کیږي، چې د ډیرو څیړونکو په وینا، [۱] [۲] [۳] [۴] [۵] دوه متضاد جملې لري. د کتاب په 13 څپرکي کې ارستو ویلي چې د تراژیدي لپاره دا "حق" دی چې په بدبختۍ پای ته ورسیږي [۶] ، مګر په 14 څپرکي کې، هغه تراژیدي "غوره" ګڼي [۷] کله چې دا په بدبختۍ پای ته نه رسیږي. [۸] [۹] د شپاړسمې پیړۍ راهیسې، څیړونکو [۱۰] [۱۱] کلاسیکي مطالعات د دې تضاد یا وړاندیز شوي حل په اړه ځنډولي دي، چې دوه یې د 21 پیړۍ دي. [۱۲] [۱۳] د Gotthold Lessing حل خورا اغیزمن دی [۱۴] [۱۵] مګر پدې اړه هیڅ توافق شتون نلري.

په 13 څپرکي کې، ارستو په پیل کې استدلال کوي چې په تراژیدي کې باید د ښه څخه بد ته د قسمت بدلون وي، [۱۶] او د څپرکي په پای کې هغه یادونه کوي چې "د بدبختۍ پای" ته "سمه" ده. [۱۷] په 14 څپرکي کې، هغه د "کورنۍ د غړو" د وژلو ناوړه او بدمرغه پیښه راوړي، په کوم کې چې وژونکی ممکن یا په پوهه یا ناپوهۍ کې د کورنۍ غړي ووژني. [۱۸] ، ارستو په 14 فصل کې پای ته رسوي چې په "غوره" نسخه کې، قاتل به قرباني ووژني او نه یې وژني. [۸] ځکه چې روایت په بدبختۍ پای ته نه رسیږي، پوهان اکثرا دې نتیجې ته رسیدلي چې 14 فصل د 13 سره تضاد لري [۱۹] [۲۰]

اراتا تاکیدا د رینسانس څخه د شلمې پیړۍ تر پایه پورې د دې مسلې مفصل تاریخ لیکلی دی، د 21 پیړۍ کارونه یې پریښي دي. [۲۱] په هرصورت، تاکیدا د اندری ډیسیر، [۲۲] ګوتولډ لیسینګ، [۲۳] [۲۴] او سټیفن هالیویل د حلونو معیاري او هر اړخیز توضیحات نه وړاندې کوي. [۲۵] هغه نوم چې تاکیدا د دې ستونزې لپاره وړاندیز کړی، "د میټابیسیس پاراډکس"، د میټابیسیس څخه اخیستل شوی، چې معنی یې "بدلون" دی، هغه اصطلاح چې ارستو په خپل شاعرۍ کې د برخلیک بدلون ته اشاره کوي. [۲۶]

پوښتنه

سمول

په 13 څپرکي کې، ارستو په قسمت کې د بدلونونو ترکیبونه، یا μετάβασις (metabisesis)، او هغه کرکټر چې په اوریدونکو کې ویره او رحم راپاروي، توپیر کوي، چې پدې کې د ښه څخه بد ته د قسمت بدلون شامل دي. [۲۷] هغه لومړی ټولې سناریوګانې له مینځه وړي چې ټول ښه یا ټول بد انسان پکې شامل وي. [۲۸] د هغه ښه سړي څخه خارجوي چې قسمت یې له بد څخه ښه ته بدلیږي، او بیا دا کار ته دوام ورکوي (1) د بشپړ ښه انسان قسمت له ښه څخه بد ته بدلوي (فین شیر - 1452b34-5)، (2) بدلول. د بشپړ بد انسان بخت له بد څخه ښه ته (1452b37) ، او (3) د بشپړ بد انسان بخت له ښه څخه بد ته بدلول (1453a1). [۲۹] وموندله چې له دې دریو څخه هیڅ یو د ویرې او خواخوږۍ لامل نه کیږي ، او برعکس ، تراژید اتل باید په اخلاقي ډول د اوسط سړي په څیر وي ، نه په بشپړ ډول ښه او نه بد ، مګر د دواړو (1453a7) ترمینځ معنی او رنځ وي. له ښه څخه بد ته د قسمت بدلون (1453a15). [۳۰] هغه په تراژیدي کې بدبختي بیانوي، δυστυχία ( dustuchia "بدبختۍ، بدبختۍ") د "د سختو ناورینونو تصویب یا راوستل" (1453a21) په توګه، [۳۱] ارستو بیا یادونه کوي چې د یوریپیډس "ډیری" لوبې په بدبختۍ پای ته رسیږي. د دې په یادولو سره چې "لکه څنګه چې ویل شوي،" هغه دمخه ښودلې چې دا ډول پای "ὀρθόν" ( اورتون "درست") (1453a26). [۳۲]

په 14 څپرکي کې، ارستو د "ډیر وحشتناک یا په بل عبارت، خورا دردناک" عمل په اړه خبرې کوي: "د مثال په توګه، کله چې یو ورور خپل ورور وژني، یا د پلار زوی، یا د زوی مور، یا د مور زوی، یا د هغه د وژلو اراده لري، یا داسې څه کوي. دا هغه څه دي چې موږ یې باید ولټوو" (1453b20-21). [۳۳]

ارستو د حادثې سره د مقابلې لپاره څلور لارې په ګوته کوي. هغه د نومونو له اخیستلو وروسته، دوی درجه بندي کوي: بدترین واقع کیږي کله چې هغه په بشپړ پوهه سره د یو څه کولو اراده وکړه او دا یې ونه کړه. په دې توګه، احساسات راپاریږي، مګر دا کومه غمیزه نه ده ځکه چې هیڅ ډول ناورین نه دی راغلی. په دې اساس، دا معمولا قضیه نده، پرته له دې چې په انټيګون کې د هیمون او کریون په څیر قضیو کې. بل هغه وخت دی چې عمل ترسره کیږي. دا غوره ده چې دا کار وکړئ او وروسته یې ومومئ. زموږ احساسات به په غوسه نه شي او د حقیقت موندنه به موږ ولړزوي. په دې قضیه کې ښه بیلګه دا ده: په کریسفونټس کې، میروپ د یو چا د وژلو اراده لري چې د هغې زوی دی، مګر دا یې ونه کړه او معلومه کړه. او په ایفیګینیا کې د وروڼو قضیه ده؛ او په هیلیل کې، هلک پوهیږي چې هغه نږدې خپله مور وژلې ده.


هغه وژنه چې د شخص په پیژندلو سره مخنیوی کیږي د 13 فصل د ادعا سره متناسب لیدل کیږي چې دا "سمه" ده چې تراژیدي "په بدبختۍ پای ته رسیږي." [۳۴]

حل لارې

سمول

د ویټوري پیروان

سمول

ویټوري د دې ستونزې د حل کولو هڅه ونه کړه، مګر هغه لومړی کس و چې په 1560 کې یې د شعر د هنر په اړه په لاتیني تبصره کې د دې په اړه لیکلي. [۳۵] لکه څنګه چې انډری ډیسیر له یوې پیړۍ څخه ډیر وروسته لیکلي، "ویکتوریوس [ویټوري] یوازینی هوښیار و چې پوه شو؛ خو څرنګه چې هغه د ستونزې یوازینۍ حل لاره چې د دې څپرکي اصلي اندیښنه ده نه پوهیده، نو هڅه یې نده کړې چې موضوع روښانه کړي. » [۳۶]

لودوویکو کاستیلوټرو

سمول

په ۱۵۷۰ کال کې کاستیلوترو په خپله ژباړه او تفسیر کې دا ستونزه راپورته کړه [۳۷] [۳۸] د کاستیلوترو په وینا ارستو په ۱۳ څپرکي کې د بدبختۍ پای په سمه توګه تعریف کړی خو په ۱۴ څپرکي کې یې له دې اصولو څخه په ناسمه توګه سرغړونه کړې او د تراژیدي تر ټولو غوره ډول یې ګڼلی دی. هغه څوک اوسئ چې د کاسټیلوټرو په وینا "جذبه" نلري. [۳۹] د کاسټیلوټرو لپاره، یو د ستاینې وړ عمل باید جذب ولري: د جذبې له مخې، کاستیلوټرو د پیتوس معنی لري، یعني رنځ، نه احساسات - "او ډیر د ستاینې وړ عمل هغه دی چې ډیر لیوالتیا لري". که څه [۴۰] د کاستیلوټرو له نظره د یو کس وژل او بیا د هغه پیژندل له اخلاقي پلوه له هغه قتل څخه توپیر نلري چې د انسان د پوهې له امله مخنیوی کیږي، په لومړي حالت کې "جذبه بشپړه او د لاسته راوړلو وړ ده (pieta e auenuta)"، په داسې حال کې. په دویمه برخه کې هیله "لنډه او نیمګړتیا" ده (سکیما ای). miacciata)" [۴۱]

اندرې ډیسیر

سمول

ګوداسیر په 1692 کې د دې تضاد د حل لپاره لومړنۍ پیژندل شوې هڅه وکړه، په خپل تبصره کې د شعر فرانسوي نسخه سره. [۴۲] [۴۳] لکه څنګه چې پوهان په عام ډول د ډیسیا تفسیر کوي، [۴۴] د هغه نظریه دا وه چې ارستو د اوریپایډس هغه ډرامې بللې چې په بدبختۍ کې پای ته رسیدلي "سمه" ځکه چې روایت غوښتنه کوي چې دا ځانګړي کیسې په بدبختۍ پای ته ورسیږي. [۴۵] [۴۶] داکیا باور درلود چې ارستو په 14 څپرکي کې د کیسې په اړه خبرې کولې چې په هغه کې د بدلون احتمال شتون لري، له همدې امله په دوی کې د مرګ څخه د مخنیوي اختیار شتون لري. [۴۷] [۴۸] لکه څنګه چې ډاکیا د هغه تشریح کوي، ارستو پدې معنی وه چې که د کورنۍ دننه وژنې مخنیوی ونه شي، نو ډرامه لیکونکی به راتلونکي غوره انتخابونو ته لاړ شي، او داسې نور. [۴۹] ډاکیا هم د ارستو ترتیب یو له بل سره بدل کړ. د دسیا حکم (۱) په پوهه وژل (دریمه درجه)، (۲) وژل او بیا پیژندل (دوهمه درجه)، (۳) په علم سره وژل (غوره) او (۴) د پوهیدلو په وخت کې د وژلو ناکامول. (تر ټولو بد). [۵۰]

ګوټلډ لېزېنګ

سمول

لیسینګ په هامبورګ ډراماتورګي کې داسیر ته ځواب ورکړ. [۵۱] هغه په دې باور و چې د بدبختۍ د پای ته رسولو لپاره د ارستو غوره توب د دود له امله نه و. د لیسینګ په وینا، ارستو دا معنی درلوده چې یوازې هغه وخت چې د تراژیدي پای ته ورسیږي بدبختي تل غوره انتخاب وي. [۵۲] [۵۳] [۵۴]

د دې پاراډکس لپاره د لیسینګ خپله حل دا دی چې په 13 فصل کې ارستو د سازش لپاره غوره عمومي جوړښت ټاکي او په 14 څپرکي کې د "پاتوس" غوره درملنه یا د لیسینګ په انګلیسي ژباړه کې "د کړاوونو صحنه" ده. [۵۵] [۵۶] لږ فکر کاوه چې د مرګ ګواښ یوه بدبختي ګڼل کیږي، مګر د انسان د پیژندلو وروسته د مرګ په اضافه کولو سره، د پیتوس د غوره درملنې سره د غوره ډول سازش سره یوځای کیدی شي. هغه لیکلي چې "د قسمت بدلون ممکن د لوبې په مینځ کې واقع شي، او حتی د لوبې تر پای پورې په دې ډول دوام کولی شي، مګر پای یې نه جوړوي." [۵۷] د هغه حل خورا اغیزمن و، لږترلږه په تاریخي توګه. په 19 او 20 پیړیو کې، مشهور پوهانو د دې نظر تایید کړی، [۵۸] په شمول د ګوستاو ټیکولر، [۵۹] جوهانس والن، [۶۰] ډینیل دی مونټمولین (د ډینیل ډی مونټمولین سره په ټکر کې نه دی)، [۶۱] جیرالډ ایلس ( د کریډیټ سره Vahlen)، [۶۲] او DW لوکاس. [۶۳]

انګرام بای واټر د دې مسلې په حل کې د لیسینګ لخوا قانع نه و او پرځای یې په دې باور و چې ارستو خپل فکر بدل کړی دی. [۶۴] [۶۵] [۶۶] بای واټر فکر کاوه چې په 14 فصل کې ارستو د ټکان ورکونې څخه د مخنیوي لپاره ډیر لیواله شوی و، او په پای کې دې نتیجې ته ورسید چې د وژلو عمل وروسته له دې چې سړی پوه شي ټکان ورکوونکی و. [۶۷] له همدې امله، د Bywater په وینا، څلورمه لاره شتون لري، "چیرته چې په وخت کشف موږ زموږ اخلاقي احساساتو ته د غیرقانوني شاک څخه ژغوري. . . "، غوره دولت دی. بای واټر لیکي: "ارستو په 13 فصل کې یوازې د تراژیدي احساساتي اغیزو سره په خورا روښانه بڼه کې اندیښمن دی: هغه دې نتیجې ته ځي چې په غوره بڼه کې، د هغې له مرستې پرته، ورته پایله او اغیز ترلاسه کیدی شي." دا د اړتیا یو ډول ورو پیژندنه ده چې د دې لید بدلون له لارې د تکراري شاک مخه نیول کیدی شي.


جان مولز هم په دې باور وو چې دا تضاد د لید د بدلون له امله پیښ شوی. مولز لیکلي: "کله چې ارستو پوه شو چې ډیر دقیق پرتله کولی شي دردناکه صحنه اداره کړي، هغه باید خپل فکر بدل کړي، ځکه چې په دې ځانګړې شیبه کې، د هغه ډیر دقیق چلند باید یو سخت نظر ته اړتیا ولري."

سټیون هیلیویل

سمول

هالیویل په دې باور دی چې ارستو خپل نظر نه دی بدل کړی او د لیسینګ نظر د قناعت وړ نه دی. هالیویل وړاندیز کوي چې له دې تضاد څخه باید ډډه وشي او پرځای یې په دې باور دی چې ارستو د دې دوو انتخابونو تر مینځ ټوټه ټوټه ده، په 13 څپرکي کې، "د شاعرانو تراژیکه لید" او په 14 څپرکي کې، د هر ډول ناڅرګندې او غیر عادلانه بدبختۍ په وړاندې اخلاقي لید. [۶۸] هالیویل دا استدلال هم کوي چې د ارستو لپاره د ښه څخه بد ته د قسمت بدلول د بدبختۍ کیسه پای ته رسولو څخه ډیر مهم دی، [۶۹] [۷۰] او هغه په 14 څپرکي کې د ارستو انتخاب نور هم تشریح کوي. هغه استدلال کوي چې، د ارستو لپاره، بدبختي یوازې هغه وخت غمجنه معنی لري چې د مخنیوي او پوهیدو وړ وي، او د وژلو دمخه تشخیص، د دغو څلورو انتخابونو څخه، دا معیارونه غوره دي. [۷۱] د هالیویل په تفسیر کې، تاکیدا په دې باور و چې اصلي ټکی دا و چې ارستو د بدبختۍ د پای ته رسولو په بهیر ټینګار وکړ. [۷۲] نور د هالیویل نظر د ارستو اخلاقياتو پورې اړوند د تراژیدي معیار په توګه تشریح کوي. [۷۳]

شیلا مورناګان

سمول

شیلا مورناګان د "پوستکي له وهلو پرته د جوس څښل" په موضوع باندې خپله مقاله ولوستله ، د ګیرالډ ایلس څخه پور اخیستل د مرګ مخه ونیول شوه. [۷۴] مورنغان استدلال کوي چې د دې مسلې د حل کولو پر ځای باید دا په پام کې ونیول شي چې د ارستو پاراډکس هم په تراژیدي کې د تاوتریخوالي په اړه د ډیری کتونکو ابهام دی. هغه وموندله چې د پوهې وروسته د مرګ څخه د مخنیوي لپاره د ارستو غوره توب د تیاتر طبیعت منعکس کوي، ځکه چې دواړه موږ ته اجازه راکوي چې په اسانۍ سره د مرګ سره مقابله وکړو. [۷۵] مورنغان دا هم وايي چې تیاتر له اخلاقي پلوه مبهم دی ځکه چې که څه هم غیر واقعیت لري، دا ممکن تاوتریخوالی هڅوي او لیدونکي بې حسه کړي. [۷۶] هغه د مرګ څخه د تیښتې موضوع د بې ځایه فلسفې او د ارستو کتارسیس سره پرتله کوي، ځکه چې د کتارسیس تیوري اکثرا تراژیدي د هومیوپیتیک درملنې په توګه چلند کوي. [۷۷]

ایلسا بوچارډ

سمول

د ارستو بیان د دوه مخالفو نقطو څخه د دقیقې مطالعې له لارې، بوچارډ وړاندیز کوي چې دوی مختلف لیدونکو ته اشاره کوي. [۷۸] د بوچارډ په اند، په دیارلسم څپرکي کې د بدمرغۍ غوره توب د ادبي تنقید په ډګر کې دی، په داسې حال کې چې دا غوره ده چې له پوهیدو وروسته له مرګ څخه ډډه وشي، دا د اوریدونکو د ګټلو لپاره لیکل کیږي. [۷۹] بوچارډ دا مني چې د دواړو ډلو خلکو د اتن په تیاتر کې د ډرامې لیدلو څخه خوند اخیست، مګر هغه په دې باور دی چې ډیر فکري ډولونه د کیسې په پای کې د "آرام" په لټه کې دي او حتی د ناخوښ پای ته ترجیح ورکوي. [۸۰] د مثال په توګه، هغه یادونه کوي چې "تر ټولو پیاوړی اختیار" ممکن د "ضعیف" اغیزمن لیدونکو مخالف ته اشاره وي چې ارستو په 13 څپرکي کې د دوه اړخیزو پلاټونو شهرت تشریح کولو په اړه یادونه کړې، په کوم کې چې ښه انعام کیږي او بد مجازات کیږي. . په مقابل کې، هغه شرایط چې ارستو (د بوچارډ په ژباړه کې) د نیک څخه بد ته د قسمت د بدلون دلیل ورکوي، ډیر منطقي دی، د بیلګې په توګه "د هنر په برخه کې ترټولو ښکلې تراژیدي". [۸۱]

مالکم هیت

سمول

د 21 پیړۍ یو بل نظر دا دی چې ارستو دا معنی نه درلوده، په حقیقت کې، "دا سمه ده چې په بدبختۍ پای ته ورسیږي" او پرځای یې دا ډول پای ته امتیاز ورکوي ځکه چې دا د ډیرو خوږو تراژیدونو "دوه اړخیزه سازش" څخه مخنیوی کوي. دا حل د کلاسیک پوه مالکم هیت لخوا چمتو شوی و (د انګلیسي کرکټر مالکم هیت سره مغشوش نه شئ). [۸۲] [۸۳] د 13 څپرکي په پای کې، ارستو یادونه وکړه چې یوریپیډس د مخکښو تراژیدیانو په منځ کې ځای لري ځکه چې "د هغه ډیری تراژیدي په بدبختۍ پای ته رسیږي". ارستو بیا وايي چې "دا، لکه څنګه چې مخکې وویل، ریښتیا ده" (1453a25-26). مالکم هیت وموندله چې د بدبختۍ پای ته رسولو دا ستاینه د دوه ګوني پلان په پرتله د یو واحد پلان توجیه کول دي. لکه څنګه چې ایلسا بوچارډ لیکي، "د هیت په وینا، د 13 څپرکي جملې په اصل کې ابتدايي او استدلال دي: 'تر ټولو پورته، دوی د دوه ګوني سازش د پلویانو د ردولو لپاره دي.' [۸۴] دا هماغه پلان دی چې په هغه کې یو ښه سړی ژغورل کیږي او یو بد سړی مجازات کیږي یا مړ کیږي. په بل عبارت، لکه څنګه چې هیت تشریح کوي، د بدبختۍ پای ته رسولو معنی دا ده چې پای یوازې یو کیفیت لري، چې دا یو کس ته ګټه رسوي. [۸۵] په پایله کې، د هیات په وینا، د 13 او 14 فصلونو ترمنځ تضاد حل شوی. بوچارټ د 14 څپرکي څخه د هیت توضیحات هم په ګوته کوي: "دلیل چې هیتھ تشریح کوي [دا] د تخنیکي پاکوالي په نظریه ولاړ دی: په توریس کې د ایپیګینیا په څیر ډرامې د تاوتریخوالي (پاتوس) څخه بې برخې دي او پدې توګه دا ډول جوش دی." دا هغه څه دي چې ارستو د 14 څپرکي په پیل کې غندلي دي: "له دې امله دا ناشونې ده چې د تاوتریخوالی څخه د مخنیوي په سکیم کې د بصری اغیزې باندې تکیه وکړي: شاعر باید د تراژیکي اغیزو د ترلاسه کولو لپاره د پلاټ په جوړښت تکیه وکړي. » [۸۶] [۸۷]

حوالې

سمول
  1. ↑ Lessing, Gotthold Ephraim, Hamburg Dramaturgy, New York: Dover, 1769/1962, 107-08.
  2. ↑ Else, Gerald F. 1957, Aristotle's Poetics: The Argument. Leiden: E.J. Brill, p. 450.
  3. ↑ Belfiore, Elizabeth. Tragic Pleasures: Aristotle on Plot and Emotion. Princeton: Princeton University Press, 1992, pp. 174-175.
  4. ↑ Heath, Malcolm. “Aristotle on the Best Kind of Tragic Plot: Re-reading Poetics 13–14,” 334-351, p. 335. In: William Wians and Ron Polansky (eds.) Reading Aristotle: Argument and Exposition. Series: Philosophia Antiqua, Volume: 146. Leiden/Boston/Paderborn/Singapore: Brill, July 2017.
  5. ↑ Bouchard, Elsa. "Audience, Poetic Justice, and Aesthetic Value in Aristotle's Poetics". In Ineke Sluiter, Ralph M. Rosen (ed.), Aesthetic Value in Classical Antiquity. Mnemosyne supplements. Monographs on Greek and Latin language and literature, 350. Leiden; Boston: Brill, 2012.
  6. ↑ Aristotle. Poetics trans. W.H. Fyfe, Harvard, 1932 1453a26.
  7. ↑ Literally, "strongest" (kratiston), Bouchard, 2012 p. 193
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ Freeland, Cynthia. "Plot Imitates Action: Aesthetic Evaluation and Moral Realism in Aristotle's Poetics". Rorty, Amélie ed. Essays on Aristotle's Poetics. Princeton: Princeton University Press, 1992, pp. 120–122.
  9. ↑ Aristotle. Poetics trans. W.H. Fyfe, Harvard, 1932 1454a2-3.
  10. ↑ Castelvetro, Lodovico. Poetica d'Aristotele vulgarizzata e sposta ("The Poetics of Aristotle translated in the Vulgar Language and commented on"), 1570.
  11. ↑ Takeda, Arata: “Aristotle on Mimesis and Violence: Things Hidden since the Foundation of Literary Theory,” In: Elisabetta Brighi / Antonio Cerella (eds.): The Sacred and the Political: Explorations on Mimesis, Violence and Religion. New York: Bloomsbury, 2016 9–26
  12. ↑ Heath, 2017
  13. ↑ Bouchard, 2012
  14. ↑ Takeda 2016 24, n.38
  15. ↑ Lessing, Gotthold Ephraim. Hamburg Dramaturgy, New York: Dover, 1769/1962, 111.
  16. ↑ Vahlen, Johannes. Beiträge zu Aristoteles Poetik Volume 2. Wien: K.K.Hof- und Staatsdruckerei, 1865, pp. 26-27
  17. ↑ Else, Gerald F. 1957, p. 450.
  18. ↑ Husain, Martha. Ontology and the Art of Tragedy: An Approach to Aristotle's Poetics. Albany: SUNY Press, 2002, p. 63.
  19. ↑ Else, Gerald F. 1957, p. 450.
  20. ↑ "Most interpreters have concluded that the two chapters are inconsistent." Heath 2017, p. 335.
  21. ↑ Takeda 2016, 9-26
  22. ↑ Lessing, 1769/1962, 107-08.
  23. ↑ Vahlen, Johannes. Beiträge zu Aristoteles Poetik Volume 2. Wien: K.K.Hof- und Staatsdruckerei, 1865, pp. 26-27
  24. ↑ Lucas, D.W. Aristotle: Poetics. Oxford: Oxford University Press, 1968, p. 155
  25. ↑ Bouchard, 2012, p. 193
  26. ↑ Takeda 2016, 13
  27. ↑ Belfiore, Elizabeth. Tragic Pleasures: Aristotle on Plot and Emotion. Princeton: Princeton University Press, 1992, p. 161.
  28. ↑ Belfiore 1992, p. 161.
  29. ↑ Belfiore 1992, p. 161.
  30. ↑ Belfiore 1992, p. 163.
  31. ↑ Aristotle. Poetics trans. W.H. Fyfe, 1453a21.
  32. ↑ Ibid., 1453a26.
  33. ↑ Aristotle. Aristotle in 23 Volumes Vol. 23, translated by W.H. Fyfe. Cambridge: Harvard University Press; London: William Heinemann Ltd. 1932. 1453b20-21.
  34. ↑ Else, Gerald F., Aristotle's Poetics: The Argument. Leiden: E.J. Brill, 1957, p. 450.
  35. ↑ Vettori, Piero. Commentationes in primum librum Aristotelis de Arte Poetarum. Florence, 1560.
  36. ↑ Aristotle. Aristotle's Art of poetry. Translated from the original Greek according to Mr. Theodore Goulston's edition. Together, with Mr. D'Acier's notes translated from the French. London: D. Browne and W. Turner, 1705, p. 244.
  37. ↑ Takeda 2016, 14
  38. ↑ Castelvetro, Lodovico. Poetica d'Aristotele vulgarizzata e sposta ("The Poetics of Aristotle translated in the Vulgar Language and commented on"), 1570.
  39. ↑ Takeda 2016, 14.
  40. ↑ Takeda 2016, p. 14.
  41. ↑ Takeda 2016, p. 14.
  42. ↑ Lessing 1769/1962 107.
  43. ↑ Aristotle. London: D. Browne and W. Turner, 1705, p. 245.
  44. ↑ Lessing 1769/1962 107.
  45. ↑ Lessing 1769/1962 107-108.
  46. ↑ Aristotle/Dacier 1705, p. 244-45. When in the cited passage, p. 244-55, Dacier associates chapter 13 with the "constitution of fable in general" (by contrasting it with chapter 14), scholars such as Lessing (1769) understand Dacier to mean by "constitution" the unchangeable tradition of a plot. Thus according to scholarly consensus, Dacier's "constitution" did not mean "structure," but the strictness of tradition.
  47. ↑ Lessing 1769/1962 107.
  48. ↑ Aristotle/Dacier, Ibid., 245.
  49. ↑ Aristotle/Dacier, Ibid., 245.
  50. ↑ Aristotle/Dacier, London: D. Browne and W. Turner 1705 p.256
  51. ↑ Lucas, D.W. Aristotle: Poetics. Oxford: Oxford University Press, 1968, p. 155.
  52. ↑ Vahlen, 1865 pp. 26-27.
  53. ↑ Lessing 1769/1962, 108.
  54. ↑ Lucas, D.W. Aristotle: Poetics. Oxford: Oxford University Press, 1968, p. 155.
  55. ↑ Vahlen, Johannes 1865, pp. 26-27
  56. ↑ Lessing, 1769/1962, 110.
  57. ↑ Lessing 1769/1962, 111-12.
  58. ↑ Takeda, 2016 p. 24.
  59. ↑ Teichmüller, Gustav. Beiträge zur Erklärung der Poetik des Aristoteles Halle: G.Emil Barthel, 1867, 78-82.
  60. ↑ Vahlen, 1865 pp. 26-27.
  61. ↑ Montmollin, Daniel de. La Poétique d'Aristote. texte primitif et additions postérieures. Neuchâtel: H. Messeiller, 1951, 338-339.
  62. ↑ Else, Gerald F., Aristotle's Poetics: The Argument. Leiden: E.J. Brill, 1957, p. 450.
  63. ↑ Lucas, D.W. 1968, p. 155.
  64. ↑ Murnaghan 1995, 771 n.5
  65. ↑ Takeda 2016, 17, 25 n.43
  66. ↑ Bywater, Ingram. Aristotle on the Art of Poetry. Oxford: Clarendon Press, 1909, pp. 225.
  67. ↑ Bywater, 1909, p. 225
  68. ↑ Halliwell 1986, 236-7
  69. ↑ Halliwell 1986, 182.
  70. ↑ Takeda 2016, 20.
  71. ↑ Halliwell 1986, 236-37.
  72. ↑ Takeda 2016 20
  73. ↑ Bouchard 2012, 193
  74. ↑ Else, Gerald F. Aristotle's Poetics: The Argument, Leiden: E.J. Brill, 1957, p. 451
  75. ↑ Murnaghan, Sheila (1995) "Sucking the Juice Without Biting the Rind: Aristotle and Tragic Mimēsis." New Literary History, 26(4): 755-773, p. 758.
  76. ↑ Murnaghan 1995, 766.
  77. ↑ Murnaghan 1995, 767.
  78. ↑ Ford, Andrew. Rev. of Ineke Sluiter, Ralph M. Rosen (ed.), 2012. Bryn Mawr Classical Review Sept. 2013: 166-185.
  79. ↑ Bouchard, 2012, 193
  80. ↑ Bouchard 2012, p. 194
  81. ↑ Bouchard 2012, p. 193
  82. ↑ Heath, Malcolm (2008) "The Best Kind of Tragic Plot: Aristotle’s argument in Poetics 13-14" Anais de Filosofia Clássica, vol. 2 No. 3, 2008
  83. ↑ Heath, Malcolm. “Aristotle on the Best Kind of Tragic Plot: Re-reading Poetics 13–14,” 334-351. In: William Wians and Ron Polansky (eds.) Reading Aristotle: Argument and Exposition. Series: Philosophia Antiqua, Volume: 146. Leiden/Boston/Paderborn/Singapore: Brill, July 2017.
  84. ↑ Bouchard 2012, 192
  85. ↑ Heath 2008 17, 2012 92
  86. ↑ Bouchard 2012, 192
  87. ↑ Heath 2008 14–15
"https://ps.wikipedia.org/w/index.php?title=د_ميتابوليزم_تضاد&oldid=293989" نه اخيستل شوی