کينډۍ:Infobox ethnic groupد فلسطین خلک (عربي: الشعب الفلستین) چې په عام ډول د فلسطینيانو یا فلسطیني عربانو په نوم هم یادیږي، د هغو خلکو په پرتله یوه توکمیزه ډله ده چې د عصري نسل څخه جوړه شوې او په فلسطین کې د پیړیو راهیسې په دوامداره توګه استوګنه لري، او نن ورځ د کلتوري پلوه توپیر لري. او په ژبني لحاظ دوی عربان دي. په تعریف کې توکمیز یهودیان او سامریان شامل دي چې د دې تعریف سره سمون لري. د مختلفو جګړو او پیښو سره سره (لکه په 1948 کې)، د نړۍ نیمایي فلسطینیان اوس هم په تاریخي فلسطین کې ژوند کوي، هغه سیمه چې د لویدیځې غاړې، غزې تړانګه او اسراییل پوښي. په دې ګډو سیمو کې، د 2005 پورې، فلسطینیان د ټولو اوسیدونکو 49٪ تشکیلوي، چې د غزې د تړانګې ټول نفوس (1.865 ملیونه)، د لویدیځې غاړې د نفوس اکثریت (شاوخوا 2785,000 په مقابل کې د 600,000 یهودي اسراییلي اتباعو په ګډون) شامل دي. ختیځ (په بیت المقدس کې د شاوخوا 200,000 په شمول) او د اسراییلو 20.95٪ نفوس د اسراییلو عرب اتباعو په توګه وړتیا لري. ډیری فلسطینیان کډوال دي، په شمول د غزې په تړانګه کې د یو ملیون څخه ډیر فلسطینیان ژوند کوي. شاوخوا 750,000 په لویدیځه غاړه کې او شاوخوا 250,000 په اسراییلو کې. له نیمايي څخه زیات فلسطینیان چې په بهر کې ژوند کوي، د فلسطیني مهاجرو په نوم پیژندل کیږي، غیر اتباع دي، چې د هیڅ هیواد تابعیت نلري. د 2.1 څخه تر 3.24 ملیون اوسیدونکي په ګاونډي اردن کې ژوند کوي، د 1 ملیون څخه ډیر د سوریې او لبنان ترمنځ او شاوخوا 750,000 په سعودي عربستان کې ژوند کوي، نیم ملیون چیلي د منځني ختیځ څخه بهر ترټولو لوی تمرکز استازیتوب کوي. فلسطینی عیسویان او مسلمانان په 1919 کې د فلسطین د نفوس 90٪ جوړوي، د لومړۍ نړیوالې جګړې وروسته د یهودي مهاجرت د دریمې څپې څخه مخکې، [۱][۲] مخالفت چې د یو متحد ملي هویت پیاوړتیا ته وده ورکړه. د سیمه ییزو، قومي، مذهبي او کورنیو اختلافاتو له امله ټوټه ټوټه شوې وه. [۳][۴] د فلسطین د روښانه ملي هویت تاریخ د پوهانو تر منځ یوه جنجالي مسله وه. [۵][۶] حقوقي مؤرخ اصف لیکوفسکي وايي چې اوسنی نظر دا دی چې د فلسطین هویت د شلمې پیړۍ په لومړیو لسیزو کې پیل شو، [۵] کله چې د فلسطینیانو په منځ کې عمومي ویره وه چې صهیونزم به د یهودي دولت د رامنځته کیدو لامل شي، نه دا چې د ځان غوښتنې په هیله. حکومت. یو جنین هیله پیل شوه. او د سیمه ایزو ورځپاڼو ډیری مدیران، عیسوی او مسلمان، د عرب اکثریت په ویجاړولو تورن شول. [۷] "فلسطین" تر لومړۍ نړیوالې جګړې پورې د فلسطین عربانو د فلسطین د ملتپالنې مفکورې ته د اشارې لپاره کارول کیده. [۸] د اسراییلو د دولت له تاسیس وروسته، د 1948 جلاوطنۍ او ورپسې د 1967 جلاوطنۍ، اصطلاح نه یوازې د اصلي ځای بلکې د فلسطین دولت په بڼه د ګډ ماضي او راتلونکي احساس هم کوي. [۹] اوس د فلسطین عصري هویت د انجیل له وخت څخه تر عثماني دورې پورې د هرې دورې په میراث کې ریښې لري. [۱۰] د فلسطین د ازادۍ سازمان (PLO) د سازمانونو یو چترۍ سازمان دی چې په 1964 کې تاسیس شوی چې د نړیوالو هیوادونو په وړاندې د فلسطین د خلکو استازیتوب کوي. [۱۱] د فلسطین ملي اداره ، په رسمي توګه په 1994 کې د اوسلو د موافقې په پایله کې تاسیس شوه، یوه لنډمهاله اداري اداره ده چې په لویدیځه غاړه او غزې تړانګه کې د فلسطین د نفوسو د مرکزونو اداره کولو لپاره نومول کیږي. [۱۲] د 1978 راهیسې، ملګري ملتونه د فلسطین له خلکو سره د پیوستون نړیواله ورځ لمانځي. د پیري انډرسن په وینا، اټکل کیږي چې د فلسطین په خاوره کې نیمایي نفوس کډوال دي او د 2008-09 قیمتونو کې د اسراییلو د غصب له امله په ټولیزه توګه د 300 ملیارد ډالرو ملکیت زیان لیدلی دی. [۱۳]

نسب سمول

د فلسطین لومړنی یوناني تاریخ (Παλαιστίνη)، د عربي فلاسټین (فلسطین) سره پیژندل شوی [۱۴] لومړی ځل د یوناني تاریخ لیکونکي هیروډوټس په کار کې په پنځمه پیړۍ کې څرګندیږي ، چیرې چې هغه په عموم ډول د ساحل ځمکې ته اشاره کوي . مصر ته فینیشیا بیان شوی . [۱۵] [۱۶] هیروډوټس هم دا اصطلاح د اسم په توګه کاروي، لکه څنګه چې هغه د "سوریې فلسطین" یا "فلسطین-سوریایانو" په اړه خبرې کوي، [۱۷] د توکمیز پلوه بې بنسټه ډله چې هغه د فونیسیانو څخه توپیر کوي. [۱۸] [۱۹] هیروډوټس د یهودانو او د فلسطین د نورو اوسیدونکو ترمنځ هیڅ توپیر نه دی کړی. [۲۰]

د لازمي فلسطین په دوره کې، د "فلسطین" اصطلاح د مذهب یا توکم په پام کې نیولو پرته، هلته میشتو ټولو خلکو ته د راجع کولو لپاره کارول کیده، او کله چې د برتانوي چارواکو لخوا تابعیت ورکړل شوی و، "فلسطین تابعیت" ورکړل شو. [۲۱] نور مثالونه چې په عمده توګه په علمي سرچینو کې کارول کیږي، د فلسطین رژیم اصطلاح کارول شامل دي چې د دویمې نړیوالې جګړې په جریان کې د برتانوي اردو د یهودي پیاده لوا ډلې ته اشاره کوي او د "فلسطین تلمود"، چې د بیت المقدس یوه نسخه ده، یو بدیل نوم دی. .

په 1948 کې د اسراییلو له تاسیس وروسته، د "فلسطین" او "فلسطین" اصطلاحات په لویه کچه د فلسطیني یهودانو لخوا رد شول. د مثال په توګه، د انګلیسي ژبې ورځپاڼې فلسطین پوسټ په 1950 کې خپل نوم د یروشلم پوسټ ته بدل کړ، چې په 1932 کې د یهودانو لخوا تاسیس شوی. په اسراییلو او لویدیځه غاړه کې یهودیان نن ورځ عموما د اسراییلو په توګه پیژني. د اسراییلو عرب اتباع ځان د اسراییل، فلسطین یا عرب په توګه پیژني. [۲۲]

د فلسطین ملي منشور ، د جولای 1968، لکه څنګه چې د فلسطین ملي شورا لخوا تعدیل شوی، "فلسطینیان" د "هغه عرب اتباعو په توګه تعریف کړي چې په عادي توګه تر 1947 پورې په فلسطین کې استوګن وو، پرته له دې چې دوی له هغه څخه ویستل شوي وي" یا هلته میشت شوي وي. هغه فلسطینی چې له دې نیټې وروسته زیږیدلی، که په فلسطین کې وي یا بهر، هم فلسطینی دی.» [۲۳] باید په یاد ولرئ چې "عربي اتباع" په مذهبي لحاظ مشخص ندي او نه یوازې د فلسطین عربي ژبي مسلمانان ، بلکه د فلسطین عربي ژبې عیسویان او په فلسطین کې نورې مذهبي ډلې هم شاملې دي چې په عربي ژبه خبرې کوي. وخت. لکه سامریان او دروز په څیر. په دې توګه، د فلسطین یهودیان هم شامل شول، که څه هم په " [عربي ژبو] یهودانو پورې محدود وو چې په عمومي توګه د صهیونیسټي یرغل تر پیل پورې [د دولت څخه مخکې] په فلسطین کې اوسیدل." په منشور کې دا هم ویل شوي چې " د فلسطین واک، د خپلو سرحدونو سره، د نه ویشل کیدونکي ځمکنۍ واحد دی." [۲۳] [۲۴]

د سوریې او فلسطين د 650 څخه تر 1500 کلونو پورې نخچه

سرچينې سمول

  1. Kathleen Christison, Perceptions of Palestine: Their Influence on U.S. Middle East Policy, University of California Press, 2001 p.32.
  2. Alfred J. Andrea, James H. Overfield, The Human Record: Sources of Global History, Volume II: Since 1500, Cengage Learning, 2011 7th.ed.
  3. Rashid Khalidi,pp.24–26
  4. Paul Scham, Walid Salem, Benjamin Pogrund (eds.),Shared Histories: A Palestinian-Israeli Dialogue, Left Coast Press, 2005 pp.69–73.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ Likhovski, Assaf (2006). Law and identity in mandate Palestine. The University of North Carolina Press. د کتاب پاڼې 174. د کتاب نړيواله کره شمېره 978-0-8078-3017-8. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  6. Gelvin, James L. (13 January 2014). The Israel-Palestine Conflict: One Hundred Years of War. Cambridge University Press. د کتاب پاڼې 93. د کتاب نړيواله کره شمېره 978-1-107-47077-4. Palestinian nationalism emerged during the interwar period in response to Zionist immigration and settlement. The fact that Palestinian nationalism developed later than Zionism and indeed in response to it does not in any way diminish the legitimacy of Palestinian nationalism or make it less valid than Zionism. All nationalisms arise in opposition to some "other". Why else would there be the need to specify who you are? And all nationalisms are defined by what they oppose. As we have seen, Zionism itself arose in reaction to anti-Semitic and exclusionary nationalist movements in Europe. It would be perverse to judge Zionism as somehow less valid than European anti-Semitism or those nationalisms. . . Furthermore, Zionism itself was also defined by its opposition to the indigenous Palestinian inhabitants of the region. Both the "conquest of land" and the "conquest of labor" slogans that became central to the dominant strain of Zionism in the Yishuv originated as a result of the Zionist confrontation with the Palestinian "other". الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  7. Rashid Khalidi,"Palestinian Identity", pp.117ff, p.142.
  8. Bernard Lewis (1999). Semites and Anti-Semites, An Inquiry into Conflict and Prejudice. W.W. Norton and Company. د کتاب پاڼې 169. د کتاب نړيواله کره شمېره 978-0-393-31839-5. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  9. رشید خالدی, Palestinian Identity: The Construction of Modern National Consciousness, New York: Columbia University Press, 2010, p. 18.
  10. "Who Represents the Palestinians Officially Before the World Community?". Institute for Middle East Understanding. 2007. د اصلي آرشيف څخه پر ۲۸ سپټمبر ۲۰۰۷ باندې. د لاسرسي‌نېټه ۲۷ جولای ۲۰۰۷. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  11. "Palestinian Authority definition". TheFreeDictionary.com. د لاسرسي‌نېټه ۰۶ ډيسمبر ۲۰۱۳. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  12. Perry Anderson, 'The House of Zion', New Left Review 96, November–December 2015 pp. 5–37, p.31 n.55, citing Rex Brynen and Roula E-Rifai (eds.), Compensation to Palestinian Refugees and the Search for Palestinian-Israeli Peace, London 2013, pp.10,132–69.
  13. With the exception of Bks.
  14. ہیروڈوٹس describes its scope in the Fifth Satrapy of the Persians as follows: "From the town of Posidium, [...] on the border between قلیقیہ and Syria, as far as مصر – omitting Arabian territory, which was free of tax, came 350 talents. This province contains the whole of Phoenicia and that part of Syria which is called Palestine, and Cyprus. This is the fifth Satrapy." (from Herodotus Book 3, 8th logos).
  15. Cohen, 2006, p. 36.
  16. Herodotus, The Histories, Bks.
  17. Kasher, 1990, p. 15.
  18. David Asheri, A Commentary on Herodotus, Books 1–4, Oxford University Press,2007 p.402:"'the Syrians called Palestinians', at the time of Herodotus were a mixture of Phoenicians, Philistines, Arabs, Egyptians, and perhaps also other peoples. . . Perhaps the circumcised 'Syrians called Palestinians' are the Arabs and Egyptians of the Sinai coast; at the time of Herodotus there were few Jews in the coastal area."
  19. W.W. How, J. Wells (eds.), A Commentary on Herodotus, Oxford, Clarendon Press, 1928, vol.1 p.219.
  20. "REPORT by His Majesty's Government in the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland to the Council of the League of Nations on the Administration of PALESTINE AND TRANS-JORDAN FOR THE YEAR 1930". League of Nations. Archived from the original on ۲۲ فبروري ۲۰۰۷. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة); line feed character في |title= على وضع 7 (مساعدة)صيانة CS1: BOT: original-url status unknown (link)
  21. "Noted Arab citizens call on Israel to shed Jewish identity". International Herald Tribune - The New York Times. Archived from the original on ۱۰ فبروري ۲۰۰۷. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)صيانة CS1: BOT: original-url status unknown (link)
  22. ۲۳٫۰ ۲۳٫۱ "The Palestinian National Charter". Permanent Observer Mission of Palestine to the United Nations. د اصلي آرشيف څخه پر ۰۹ سپټمبر ۲۰۱۰ باندې. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)
  23. Constitution Committee of the Palestine National Council Third Draft, 7 March 2003, revised on 25 March 2003 (25 March 2003). "Constitution of the State of Palestine" (PDF). Jerusalem Media and Communication Center. د اصلي (PDF) آرشيف څخه پر ۰۸ جولای ۲۰۰۷ باندې. د لاسرسي‌نېټه ۲۱ اگسټ ۲۰۰۷. الوسيط |CitationClass= تم تجاهله (مساعدة)صيانة CS1: أسماء متعددة: قائمة المؤلفون (link)

نور یی ولوله