اوزبکي ژبه

ازبکي د ترکي ژبو له ډلې څخه ده چې د ازبکستان هېواد لومړۍ رسمي او یوازینۍ ملي ژبه ده. ازبکي ژبه د نږدې ۳۴ میلیونو وګړو په ازبکستان کې، ۳ نه تر ۴ میلیون وګړو په افغانستان کې او نږدې ۵ میلیون وګړو په منځنۍ اسیا کې رسمي ژبه ده، چې له ترکي ژبې وروسته دویمه تر ټولو پراخه ژبه ګڼل کېږي.

ازبکی ژبه د ترکي ژبو د کورنۍ په ختیځ ترکي یا قرلق پورې تړاو لري. په دې ژبه کې بهرنۍ اغېزې لکه عربي، فارسي او روسي شته. د ترکي کورنۍ د نورو ژبو په پرتله د ازبکي ژبې یو تر ټولو لوی توپیر له (ɑ) څخه (ɔ) ته غونډ غږ لرونکی یا rounding of the vowel دی چې دا ځانګرتیا یې د پارسي ژبې تر اغېز لاندې راغلې ده. د نورو ترکي ژبو په پرتله په ستندرد ازبکي ژبه کې د غږلروونکو تورو توازن په بشپړه توګه له لاسه تللی، که څه هم دا ( یو څه په محدوده توګه) په لهجه کې او همدارنګه د هغې په خورلڼه قرلق ژبه یوغیور کې رعایت کېږي.  

نوم

په خپله په دې ژبه کې، ازبکي ژبې ته oʻzbek tili یا oʻzbekcha ویل کېږي. په سیریلیک یا د روسي او بلغاریایي ژبو په کورنۍ کې هغه ته ўзбек тили  یا ўзбекча ویل کېږي. په عربي ژبه کې هغې ته اۉزبېک تیلی یا اۉزبېکچه ویل کېږي.

تاریخچه

ښايي ترک ژبو ډلو د امو سیند، سير سیند او زرافشان په سیمو باندې لږ تر لږه د ۶۰۰ څخه تر ۷۰۰  میلادي کلونو تر منځ میشت شوي وي، چې په تدريجي توګه یې د ختيځ ايراني ژبو ويونکي چې پخوا په سغد، باختر او خوارزم کې اوسېدل، له دې ځایونو څخه شړلي وي. په دې سیمه کې د ترکانو لومړنۍ کورنۍ له نهمې څخه تر دولسمې پېړي پورې د قرخانیانو کورنۍ وه چې د قرلق،  چګل، یګما او د نورو قبیلو یو ټولنه وه.  

ازبکي ژبه د چغتایي ژبې مستقیمه ځایناستې یا وروستنۍ بڼه ګڼل کېږي. دا ژبه د چغتايي خان، تیمور او د تیموریانو (د هند د مغولو د لومړیو واکمنانو په ګډون) د واک په سیمه کې د منځنۍ اسیا د لویې ترکي ژبې د ادبي پرمختګ پایله ده. دا ژبه په پنځلسمه او شپاړسمه پېړۍ کې د امیر علي شیر نوايي له خوا پراخه شوه. نوایي د چغتایي ژبې د ادبیاتو ستر استازی و. هغه د چغتايي ژبې او د هغې د مستقیمې ځایناستې ازبکي ژبې په وده کې د پام وړ ونډه درلوده او په لویه کچه د ازبکي ژبې د ادب بنسټ ایښودونکی ګڼل کېږي. بلاخره د ترکي ژبو د قرلق ډول پر بنسټ، چغتایي ژبه په پراخه کچه د پارسي او عربي ژبو نه پور شوي کلیمات لري. په ۱۹ پېړۍ کې دا ژبه ډېره لږ د ادبي اثارو لپاره کارول کېده چې د شلمې پېړۍ په لومړیو کې له منځه لاړه.  

د ازبکي اصطلاح لکه څنګه چې ژبې ته کارول کېږي په بېلابېلو حالاتو کې ډول ډول معناوې لري. تر ۱۹۲۹ کال پورې "ازبک" او "سارت" د بېلابېلو لهجو په توګه پېژندل کېدې:  

• "ازبک" د قیپچاقي ژبې واول- همغږې بڼه ده چې د هغو نسلونو له خوا تکلم کېده چې په ۱۶ پېړۍ کې له محمد شیباني سره ماورا النهر ته را ورسېدل چې په ځانګړې توګه یې د بخارا او سمرقند په چاپېر کې ژوند کاوه، په داسې حال کې چې په تاشکند کې تکلمي ترکي ژبه هم واول-هغمږې شوې وه. دې ته پخوانۍ ازبکي ویل کېږي او داسې انګېرل کېږي چې د هماغه ځانګړو خلکو اړوند ژبه وه.   
• "سارت" د قرلق لهجه وه چې د پخوانیو میشتو ترکانو له خوا د فرغانه درې او قشقداریو په سیمه کې ویل کېده. ویل کېږي چې په ځینو سیمو کې چې اوس د سمرقند په نوم یادېږی؛ د پارسي او عربي ژبو یو پراخ ترکیب شتون درلود او د غږ لرونکو تورو توازن یې نه درلوده چې وروسته ستندرد ازبکي ژبه او د ازبکستان رسمي ژبه و پېژندل شوه.  

د خیوا په خان میشته سیمه کې، سارت ژبو د قرلق ترکي لهجه ویله چې په لوړه کچه ترکي ته اوښتې اوغوز ژبه وه. د ‍۱۹۲۱  څخه وروسته شوروي رژیم د سارت اصطلاح د یوې زیان رسوونکې او توهین کوونکې اصطلاح په توګه حذف کړه، او پرېکړه یې وکړه چې له دې وروسته به د ترکستان ټول میشته ترکان د ازبک په نوم پېژندل کېږي، که څه هم دوی د ازبک قبیلو میراث نه درلود.

خو د ازبک بلشویکانو لکه فیض الله خدازایف د نیوکو سربېره، ستندرد تحریري ژبه چې په ۱۹۲۴ کال کې د نوي جمهوریت لپاره غوره شوه، له انقلاب وړاندې "ازبکي" نه وه بلکه د سمرقند د سیمې "سارت" ژبه وه. ایدوارډ اې الورت وایي چې دې کار "د سیمې ادبي تاریخ په نامناسب ډول تحریف کړ" او دا کار د دې لامل شو چې د پنځلسمې پیړۍ لیکوالانو لکه امیر علي شیر نوایي ته د ازبک هویت ورکړل شي. په عصري ازبکي ژبه کې ټولو دری واړو لهجو خپل شتون ته دوام ورکړ.

د لیکلو سیستمونه

ازبکي ژبه د تاریخ په اوږدو کې په ډول ډول لیک دود لیکل شوې ده:

• ۱۰۰۰ – ۱۹۲۰ کلونه: دودیز پارسي-عربي لیک دود، لومړی د قرخانیانو په معیار او ورپسې په چغتايي معیار. دا موده د ازبکي ژبې او ادبي تاریخ د زرینې دورې په توګه انګېرل کېږي.
• ۱۹۲۰ – ۱۹۲۸ کلونه: د یانا املا تورو په عربي بڼه
• ۱۹۲۸ – ۱۹۴۰ کلونه: یانکالیف لاتینې بڼه په رسمي توګه  وتپل شوه
• ۱۹۴۰ – ۱۹۹۲ کلونه: سیریلیک لیک دود په رسمي توګه کارول کېده
• له ۱۹۹۲ کال څخه را په دې خوا: بېرته لاتین لیک دود، له پراخې سیریلیک کارونې سره
• ۲۰۱۹ کال:  د لاتین لیک دود سمون (پلان شوی)
• ۲۰۲۱ کال: د لاتین لیک دود سمون (پلان شوی)

په ازبکستان کې د لاتین لیک دود سربېره، په پراخه کچه د سیریلیک کارول په ځانګړې توګه په اعلاناتو او لوحو کې لا هم شته. په ورځپاڼو کې، لیک دود ګډه بڼه لري، چې سرلیکونه یې لاتین او مقالې په سیریلیک کې لیکل کېږي. عربي لیک دود اوس مهال په ازبکستان کې نه کارول کېږي، پرته له سمبولیک ډول څخه چې په محدود متنونو کې یا په علمي متنونو کې د چغتای (زړه ازبکي) په بڼه را څرګندېږي.

د چين په لويديځه سيمه سینکیانګ او د افغانستان په شمالي سيمو کې چې ازبک لږکي اوسي، لا هم عربي لیک دود کارول کېږي.

عصري لاتین توري
А а	B b	D d	Е е	F f	G g	H h	I i	J j	K k
L l	М m	N n	О о	P p	Q q	R r	S s	Т t	U u
V v	X x	Y y	Z z	Oʻ oʻ	Gʻ gʻ	Sh sh	Ch ch	ng	ʼ

سیریلیک توري
А а	Б б	В в	Г г	Д д	Е е	Ё ё	Ж ж	З з	И и
Й й	К к	Л л	М м	Н н	О о	П п	Р р	С с	Т т
У у	Ф ф	Х х	Ц ц	Ч ч	Ш ш	Ъ ъ	Ь ь	Э э	Ю ю
Я я	Ў ӯ	Қ қ	Ғ ғ	Ҳ ҳ

غږپوهنه

زیاتره کلیمې په اخیر کې هجايي دي (په بل عبارت، د تلفظ فشار په وروستۍ هجا راځي)، خو په ځینو پسوند-اجزا د تلفظ فشار نه راځي.

غږ لرونکي توري

ستندرد ازبکي ژبه شپږ غږلرونکي توري لري. د نورو ډېرو ترکي ژبو برعکس، ازبکي ژبه د غږلرونکو تورو توازن نه لري.

	مخکې	منځني	وروسته
نږدې	i		u
نرم	e		o
پراخ	æ ~ ɑ		ɔ

• /i/  او /u/ د [ɪ]  او [ʊ] لنډ څو غږونه درلودلای شي؛ او [ɨ̞]  او [ʉ] منځني لنډغږونه د پراخ ورستي [ɒ] غږ درلودلای شي.
• /i/ او /æ/  په هغه وخت کې چې غږلرونکی توری د /q/، /ʁ/ او /χ/  غږونو ته نږدې راشي (لکه yaxshi "ښه" [jaχˈʃɨ])، [ɨ] او [a]  ته بدلون کولای شي.

بې غږه توري

		په شونډو کې	په غاښو کې	د ژبې څوکه او غاښونه	له تالو سره	د تالو له نرمې برخې سره	له کوچنۍ ژبې سره	په هنجره کې
غنه		m		n		ŋ
تم/نیم موښلی	بې غږه یا صامت	p	t̪	(t͡s)	t͡ʃ	k	q	(ʔ)
	غږیز	b	d̪		d͡ʒ	ɡ
موښلی	بې غږه یا صامت	ɸ		s	ʃ		χ	h
	غږیز	w~v		z	(ʒ)		ʁ
تقریبي صامت				l	j
ر-ډوله صامت			ɾ

ګرامر

په ترکي ژبو کې، ازبکي ژبه خالي-فاعل، پیوندي ژبه ده چې ټاکن توري (ارتیکل) او د نوم ډلبندي (لکه جنسیت او نور) نه لري. د کلیماتو لړۍ یې فاعل – مفعول – فعل ده.

په ازبکي ژبه کې د کلیماتو دوه اصلي ډلي شته: اسمي (لکه نوم، ضمیر، صفات او قیدونه) او فعلي (لکه فعلونه او ځینې قیدونه).

نوم یا اسم

د نوم جمع حالت د –lar په پسوند سره منځ ته راځي. هغه نومونه چې د -ni اخلي د معین ټاکن توري (معین ارتیکل) بڼه لري، بې پسونده نومونه نا معین ګڼل کېږي. په هغه صورت کې چې نوم په –k ختم شوی وي، د نوم غیر مستقیم مفعولي حالت چې په ga ختم شوی وي، ka ته بدلېږي یا په هغه صورت کې چې –q یا -g‘ ختم شوی وي qa ته بدلېږي ( په *tog‘qa  ← toqqa ووینئ). په ملکي حالت کې د پسوند اخري بې غږه توری لکه -k او –q غږلرونکي –g یا -g‘  ته په ترتیب سره بدلون کوي (yurak  ← yuragim) د ګاونډیو ترکمني او قزاقي ژبو برعکس، د ملکي حالت څخه وروسته (لکه uyida "د هغه یا هغې په کور کې" چې د ترکمني ژبې öýünde برعکس دی) نورو حالاتو په را منځ ته کېدو کې بې قاعده حالت نشته.

حالات
پسوند	حالت	بېلګه	ژباړه
-∅	اسمي	uy	کور
-ning	ملکی	uyning	د کور
-ga	غیر مستقیم مفعول	uyga	کور ته
-ni	نا معین مسقیم مفعول	uyni	کور
-da	موقیعتي	uyda	په کور کې
-dan	مسیر، ځای یا لامل حالت	uydan	له کور څخه

ملکي حالت
مصرف عدد	مفرد	جمع
1st لومړۍ	-(i)m	-(i)miz
2nd دویم	-(i)ng	-(i)ngiz
3rd درېیم	-(s)i

فعل

د ازبکي ژبې د افعالو صرف (د فعل بدلونونه) د فاعل د تعداد تر اغېز لاندې راځي او ډېر عبارتي کلیمات لري. ازبکي ژبه د فعل د بدلون (ساده) فعلي زمانې کاروي.

د نا محدود فعل د زمانو پسوند
دنده	وروستاړی
مصدري یا نا محدود فعل	-moq

د محدود فعل د زمانو وروستاړی
دنده	وروستاړی
حال - راتلونکې	-a/y
ارتباطي حال زمانه	-yap
لڼد مهاله حال زمانه	-yotir
جاري حال زمانه	-moqda
معینه تېره زمانه	-di
نامعینه تېره زمانه	-gan
	-ib
معینه راتلونکې زمانه	-(y)ajak
الزامي راتلونکې زمانه	-adigan/ydigan
امریه	-∅
	-ing (formal)

ضمایر

ضمیر	ژباړه
men	زه
biz	موږ
sen	تاسې (غیر رسمي مفرد)
siz	تاسې (رسمي مفرد او جمع)
sizlar	تاسې (جمع)
u	دی، دا،
ular	هغوی

د کلیماتو لړۍ

په ازبکي ژبه کې د کلیماتو لړۍ د نورو ترکي ژبو په څېر فاعل – مفعول – فعل دي. د انګلیسي ژبې برعکس، فاعل له فعل مخکې راځي او فعل د جملې اخري جز دی.

د ازبکي ژبې د ویونکو شمېر

د ازبکي ژبې د ویونکو د شمېر اټکل له ۲۵ نه تر ۳۰ میلیون وګړو پورې ښودل کېږي. د اتنولوګ د اټکلونو پر بنسټ په ټولو پېژندل شوو لهجو کې د دې ژبې د مورنیو ویونکو شمېر ۲۷ میلیون وګړو ته رسېږي. د سویډن ملي پوهنغونډ، یا Nationalencyklopedin، د دې ژبې د مورنیو ویونکو شمېر ۳۰ میلیونه وګړي اټکل کوي. د متحده ایالاتو د استخباراتو د سازمان د نړیوالو حقایقو کتاب د دې ژبې د وګړو شمېر ۲۵ میلیونه اټکل کوي. د نورو سرچینو پر بنسټ په ازبکستان کې د ازبکي ژبې شمېر ۲۱ میلیونه، په افغانستان کې ۳.۴ میلیونه، په تاجکستان کې ۹۰۰۰۰۰، په قرغیزستان کې ۸۰۰۰۰۰، قزاقستان کې ۵۰۰۰۰۰، په ترکمنستان کې ۳۰۰۰۰۰ او په روسیه کې ۳۰۰۰۰ اټکل کېږي.