'''بغداد'''( په فارسی ژبه د خدای سوغات معنی لری) [[د ساسانانوساسانيانو پاچاییواکمني|د ساسانیساسانیانو امپراطوریپاچایی]] په وخت کی یو کوچنۍ کلی وو. په ۶۵۰ کال کی د عرب اردو ساسانی حکمران ماته وکړه. په ۷۶۲ کال کی د عباس خلیفه المنصور د دجله د سیند نژدی خپل مقر تاسیس کړ. خلیفه المنصور دغه ښارته د مدینة السلام نوم ورکړ. په دی وخت کی بغداد د عباسی دولت مهم مرکز وو. دغه ښار په ۹۴۶ کال کی د فارسی پوځ لخوا نیول شو. په ۱۲۵۸ کال کی د چینګزخان پوځ پر عراق برید وکړ او بغداد یی ونیول. په ۱۴۰۱ کال کی د بغداد ښار د تیمور لېنګ لاس ته درغله. په ۱۶۲۳ کال کی فارسی پوځ بغداد ونیول او پنځه کالونه وروسته دغه ښار د عثمان امپراطوری لاس ته درغله. د نړی تر جګړه وروسته په ۱۹۲۱ کال کی بغداد د عراق د پاچایی پایتخت شو.
