روکوکو

روکوکو(فرانسوي ژبه: Rococo) د هنر په تاریخ کې یوه اصطلاح ده چې د معمارۍ ، معمارۍ ، نقاشۍ ، مجسمې جوړولو ، فرنیچر ډیزاین او زینتي توکو په بیلابیلو برخو کې د سینګار هنر تشریح کوي. ^[۱]

د روکوکو اصطلاح د لومړي ځل لپاره په 1797 کې د پیری موریس کی لخوا د فرانسوي کلمې rocaille او ایټالوي کلمې باروکو له ترکیب څخه جوړه شوې وه.

اصل او ځانګړتیاوې

روکوکو د باروک سټایل تسلسل و چې له فرانسې څخه د اروپا د منځني طبقې او بورژوازي په وده کې راڅرګند شو او د ماڼیو د خورا ښکلا پروړاندې عکس العمل و. د روکوکو پایلې د کوچني او هوسا ښاري کورونو جوړول دي چې په داخلي او هنري ځایونو کې د ډیری سینګارونو او توضیحاتو سره ، تازه کول او له ژوند څخه ډک دي.

د روکوکو سینګارونو کې، د شیل شکلونو منحل شوي کرښې او روښانه ګلابي، نیلي او شنه رنګونه په پراخه کچه کارول کیږي. د نقاشۍ په ډګر کې، په دې دوره کې مختلف سټایلونه راڅرګند شول، انځورګرانو انفرادي سټایلونو ته مخه کړه او نوې تجربې یې پیل کړې چې د رومانتیزم لامل شو.

د دې دورې د مهمو انځورګرانو په منځ کې، موږ کولی شو ژان انټوین واټو ، چارډین ، فریګونارډ او بوچر په فرانسه کې او په ایټالیا کې ټیپولو یادونه وکړو.

د روکوکو غورځنګ د باروک پاریس په وروستیو کې د باروک د عظمت ، هماهنګۍ او سختو مقرراتو په وړاندې د عکس العمل په توګه پیل شو ، په ځانګړي توګه د ویرسیل په ماڼۍ کې ، او د هنر ډیری اړخونه یې اغیزمن کړل پشمول نقاشي ، مجسمه ، معمارۍ ، داخلي ډیزاین ، سینګار او ادب. د 18 پیړۍ په پای کې، بهرني موضوعات په لویه کچه د نیوکلاسیک سټایل لخوا ځای په ځای شوي. په 1835 کې ، د فرانسې اکاډمۍ وویل چې بهرنۍ کلمه روکوکو "عموما د زینت ډول، سټایل او ډیزاین پوښي چې د لوئس XV د واکمنۍ پورې تړاو لري او د لوئس XVI سره پیل کیږي". دا کلمه د فرانسوي کلمو rocaille (ډبرو) او coquilles (شیل) ترکیب دی چې د آرائشی شکلونو په توګه په دې شیانو باندې د تکیه کولو له امله یا د ایټالوي کلمې بارکوکو (غیر منظم موتی) او فرانسوي روکایل (د باغ یا داخلي سینګار مشهوره بڼه) ترکیب دی چې په 8 پیړۍ کې د اروپا په 8 پیړۍ کې د شیلونو او پیبلونو په کارولو سره د فیشن وړ شو. دا سټایل اوس په پراخه پیمانه د اروپا د هنر په پراختیا کې د یوې مهمې دورې په توګه پیژندل شوی.^[۲]