استوګنځي حق

 

د استوګنې حق د کور او سرپناه لرلو حق دی. دا حق د ډېری هېوادونو په اساسي قانون کې او د بشري حقونو په نړیواله اعلامیه او د اقتصادي، ټولنیزو او کلتوري حقونو په نړیوال میثاق کې په رسميت پېژندل شوی. د کور حق یو له اقتصادي، ټولنیزو او کلتوري حقونو څخه دی.

د خلکو استوګنځی يا کور د مذهبونو او بشري ټولنو تمرکز او ملاتړ دی او د هغې د حرمت ساتلو لپاره ډېرې هڅې شوي دي. په دې ډول چې د حمورابي قانون چې تر ټولو زوړ قانون دی، د کورونو د بې حرمتۍ د جرم مرتکبینو ته پکې د سختې سزا (مرګ) وړاندوینه شوې وه.

د کور د حق څخه سرغړونه د خلکو د معنوي شخصیت په وړاندې له جرمونو څخه شمېرل کیږي او د کور د اوسېدونکو له رواني او فزیکي آرامۍ سره مستقیمه اړیکه لري.

په بشري ټولنو کې د باعزته اشخاصو د استوګنې او غیر استوګنې ملکیتونه او د تېري څخه خوندي بلل شوي. په لومړي سر کې د استوګنې حق او درناوي يې يو شرعي اړخ درلود، خو وروسته دوديزو قوانينو هم دا تاييد کړ. د فرانسې ستر انقلاب او له هغه څخه اغېزمنو اصولو او قوانینو یو ځل بیا دا ازادي تضمین کړه او سرغړونه یې جرم وګڼله.

د څارویو کور

د استراحت او استراحت لپاره د ځای درلودل د څارویو یو له لومړنیو اړتیاوو څخه دی. د ګاڼې خاوند د څاروي لپاره د استوګنې حق د اعتبار وړ ګڼي. د فقهې له نظره کور د حیواناتو له اساسي حقوقو څخه دی او فقهاوو په خپلو فقهي بحثونو کې دې موضوع ته اشاره کړې او د کور ساتنه یې مشروع ګڼلې ده.

اړوندې پوښتنې

• اقتصادي، ټولنیز او کلتوري حقونه
• بست
• بې کوره
• عامه کور
• محرمیت