د "بسوس جګړه" د بڼو تر مېنځ توپير

Content deleted Content added
۹ کرښه:
 
هغه مهال په عربو کې دا کار دود وو چې یو لوی کس به یې د مړي په بدل کې مقابل لوري ته د قربانۍ لپاره ور لېږی، او داسې تمه کېده چې مقابل لوری به هغه کس بښي او له همدې لارې به د دواړو خواوو ترمنځ روغه کېږي. خو د تمې او د هغوی د دود خلاف، جبیر یې وواژه. د جبیر غمځپلي پلار الحارث یو اوږد شعر (۴۰ بیتونه) ووایه او په هغه شعر کې یې دا خبره روښانه کړه چې اوس نوموړی په دې جګړه کې برخه اخلي. هغه پر خپلو خلکو غږ وکړ چې خپل سرونه وخریي؛ او د خپل اس د سر او لکۍ وېښتان یې هم وخریل، چې وروسته بیا دا په عربو کې د غم او غچ اخیستنې په توګه یو دود شو. په جګړې کې د تغلب قبیلې ډېر کسان ووژل شول او الحارث دا لوړه وکړه چې تر هغو به د تغلب له خلکو سره خبرې ونه کړم تر څو چې ځمکه زما سره خبرې نه وې کړې، یانې هيڅکله.
 
د تغلب قبیلې خلک په دې وپوهېدل چې نوره جګړه نه شي ورسره کولای، نو د لارې پر څنګ یې یوه اوږده کنده وکیندل او خپل یو سړی یې په کې پټ کړ. کله چې الحارث پر دې لاره تېرېده، نو په کنده کې پټ شوي سړي په شعر کې له الحارث څخه د بښنې غوښتنه وکړه او د هغه د ځمکې د خبرې کولو لوړه یې ور پر ځای کړه.
 
الحارث د خپل زوی غچ اخیستی وو او نور یې نه غوښتل چې د ځمکې د خبرې کولو پر لوړې ټینګ شي، نو هماغه وو چې ۴۰ کلنه جګړه پای ته ورسېده.
 
==اخځونه==