غوښه د پښتو ژبې کلمه ده. د وزې غوښه کوچنۍ غوښه بلل کیږي او د غوا غوښه غټه غوښه بلل کیږي. په ساینسي لحاظ، غوښه روغتيايي خواړه ګڼل کیږي ځکه چې دا د پام وړ پروټین لري.[۱]

سرچینې

سمول

موږ د مختلفو حیواناتو غوښه تر لاسه کوو – په اسلام کې د هر څاروي غوښه حلاله نه ده، خو یوازې یو څو ځانګړي حیوانات دي چې غوښه یې حلاله ده – په دغو حیواناتو کې غوا، غواګانې، وزې، اوښان، هوسۍ او ماهي شته. درې ډوله مرغان پکې شامل دي - سربېره پردې ، ځینې مرغان هم حلال دي - مسلمانان دا څاروي په حلال ډول ذبح کوي او غوښه یې خوري - مسلمانان د خپل مذهبي جشن "لوی اختر" په مناسبت د دوی د حیثیت سره سم غواګانې ، غوايان، وزې او اوښان حلالوي - پرته له مبالغې، د دغو ذبح شويو څارويو شمېر ميليونونو ته رسېږي، خو له دې سره سره د دغو څارويو شمېر نه کمېږي - د خنزير غوښه هم په لوېديځو هېوادونو کې عام ده، خو د اسلام له نظره حرامه ده او مسلمانان يې په کلکه د غوښې له استعماله ډډه کوي.

پخلی

سمول

غوښه په مختلفو طریقو پخيږي یا خوړل کېدی شي، لکه پخول یا جوش کول - د هند په نیمه وچه کې، د غوښې ډېری پخلي جوړیږي، لکه قورمه، بریاني، نهاري، او داسې نور، خوندور خواړه چمتو کیږي چې پکې باربیکیو، ټیکا او نور شامل دي.

  1. Ayyıldız, Esat. “Klasik Arap Edebiyatında Et Motifi”. International Malatya Gastronomy Culture and Tourism Conference. ed. Aynur Ismayilova – Gunay Rzayeva. 19-24. Malatya: IKSAD Publishing House, 2022.