د ابراهیمي مذهبونو له مخې، شیطان یو غیر فزیکي او فوق العاده وجود دی چې انسانان د ګناه کولو او له خدای څخه د وتلو لپاره هڅوي. ډیری یهودیان د فوق العاده بد وجود په شتون باور نلري، او "شیطان" د نارینه وو یا د خدای د تابعیت د "بد خواهش" لپاره یو استعاره ګڼل کیږي. په عیسویت او اسلام کې، هغه یو سرکشه فرښته یا جن دی چې په تیرو وختونو کې یې تقوا او ښکلا درلوده مګر د خدای په وړاندې وګرځید، که څه هم خدای په لنډ وخت کې اجازه ورکړې وه چې د فرښتو د لښکر مشري وکړي. د قرآن له مخې، وروسته له دې چې خدای آدم علیه السلام پیدا کړ، شیطان لومړی انسان ته د سجده کولو څخه انکار وکړ، خپل ځان لوړ وګڼل، او له دې امله له جنت څخه وشړل شو. مسلمانان هم په دې باور دي چې هغه د ګناه کولو لپاره د "تحقیق" (یعنې "شیطاني مشوره") سره د انسانانو ذهنونه ډکوي. مسلمانان په عموم ډول شیطان شیطان ګڼي، خو ځینې یې په اړه مختلف نظرونه لري.