دهرپد

دھرپد د کلاسیک سندرو تر ټولو پخوانی ژانر ګڼل کیږي. دهرپد د دوو کلمو ترکیب دی،د دهر مانا ثابت او تلپاتې او ریپر يا پد مانا برکت دی. په ټوليزه توګه دهرپد کې د زړورتیا او بهادري او د نامتو شخصیتونو ستاینې کيږي. د دھرپد سندرغاړو د باور له مخې، دا د روحاني ودې لامل کیږي.

روپ

په درپد کې، د سُر اناتومي اړخونو او د سُر ساده او سم موقعیت ته ځانګړې پاملرنه کیږي. له همدې امله د تن مرکي او زمزمې اجازه نه لري او یوازې د ګومک تن کارول کېدی شي. د دھرپډ شفاف جوړښت د اصلي نظرونو عکس العمل ښیې. که څه هم دا لازمي نه ده، دھرپاد معمولا په چوتای کې ویل کیږي. د dharpad د 14 ډولونو څخه، یوازې دوه یې په عصري وختونو کې شتون لري. دهرپد څلور برخې لري:

1. لنډمهاله( استايي)
2. انتارا(انتره)
3. اوبولګولو(سنچايي)
4. ابوګ (ابهوګ)

تاریخ

د دھرپد حرمت او پاکي تر ډېره وخته پورې په خپل حال پاتې وه، خو ورو ورو د مسلمانو پاچاهانو د خوښې د ترلاسه کولو لپاره درباريانو د دھرپد خالص مذهبي رنګ له پامه غورځاوه او د خپلو احاطو په تابلو يې سينګارول پيل کړل. ددرپد دود هم د واکمنې طبقې په خلکو کې کم شوی او نن په ټوله نړۍ کې یوازې د دګرانو کورنۍ د دې ژانر د مشهورولو لپاره ټولې ممکنې هڅې کوي.

سادهرا

دا د Dharpad یو ډول دی. د دھرپاد په پرتله، د هغه مزاج یو څه ډیر خوندور دی. سداره یوازې په جپ تال کې ویل کیږي.