حضرت خضر او حضرت علي کرم الله وجهه

له حضرت علي  سره د حضرت خضر دوستي

ستر محدث "اغمش" وايي: په مدينه منوره كې يوه توره ړنده مينځه وه، چې خلكو ته به يې اوبه وركولې او ويل يې:د حضرت علي بن ابيطالب د دوستۍ لپاره اوبه وڅښكئ. ومې ليده،چې سترګې يې خلاصې شوې او پرې يې ليدلاى شول او ويل يې:اوبه د هغه چا د دوستۍ په خاطر وڅښئ، چې په خاطر يې زما سترګې بينا شوې او اوس ليدلاى شم.اغمش وايي : پوښتنه مې ترې وكړه او راته يې وويل :يو سړى راغى  او راته يې وويل: جاريه ! تۀ هغه مينځه يې،چې له حضرت علي بن ابيطالب سره مينه لرې؟ ورته يې وويل: هو پخپله يم ! و يې ويل :خدايه ! كه دا مينځه له حضرت علي  سره په دوستۍ كې رښتينې وي؛نو سترګې يې روغې كړې.پر څښتن قسم پر همغه  وخت مې پر سترګو رڼا شوه. پوښتنه مې ترې وكړه: تۀ څوك يې؟ راته يې وويل : زه خضر او د علي  لاروى يم.

وګورئ : ١_  سيد ابوتراب صفائي آملي، شرح زندګى حضرت خضر؛ 120مخ . 2 _ شهيد آيت الله دستغيب، زندګانى فاطمه الزهرا؛ 162مخ، چې له سفينه البحار، لومړي ټوك، 391مخه يې راخيستې ده.

يادونه : حضرت خضر د يو شتمن زوى و؛خو دا چې له علم او حكمت سره يې بى كچه مينه وه؛نو همدا لار يې ونيوه او په پايله كې پېغمبرۍ ته هم ورسېد او د "ذوالقرنين" د قوم د لارښوونې دنده ورکړل شوه؛ "ذوالقرنين" هم په نړيوالو شرايطو پوه و او د خضر درناوى يې وكړ او بيا وروسته حضرت موسى (ع) هم له خصر (ع) سره بلد شو او له هغه يې زده كړې تر لاسه كړې. حضرت خضر (ع) د حق تعالى په قدرت د ژوند اوبه وڅښلې او د همشېني عمر خاوند شو او ژوندى دى او كله هم له ورك شويو سره مرسته او لارښوونه هم كوي .

وګورئ : قصه هاى قرآن، 120مخ، د سيد ابوتراب صفائي ليكنه.