د "تېمور شاه دراني" د بڼو تر مېنځ توپير
Content deleted Content added
د سمون لنډیز نسته |
د سمون لنډیز نسته |
||
۱ کرښه:
[[دوتنه:Temur-Shah.jpg|thumb|200px|تېمور شاه دُراني]]
اعليحضرت تېمور شاه درانى د
موږ د ښوونځي په تاريخونو كې لوستي وو ، چې تېمورشاه هوسايي غوښتونكى سړى وو او دده له نرم طبيعت نه محلي مشران له ده ياغي شول . دا ډول ذهنيت زموږ په ذهن كې پاتې وو . بله خبره دا راووته ، چې ده قزلباش ډېر پالل او پښتو ته يې پاملرنه نه كوله . صديق فرهنگ په ۱۹۸۸ ز كال
اوس به همدغه خبره وڅېړو :
د ملي تاريخ لپاره دده ويښتوب ،
بيا درې سوه ښځې دومره ډېرې دي ، چې په يوه كلي كې هم نه ځاييږي ، نو په يوه كور كې چې د پاچا هم وي ، څنگه
د تېمورشاه خسران برحال پادشاهان
د تېمور شاه دوره په ټوله امپراتورۍ كې د تهران او مشهد له سړكه تر گنگا پورې ، له امو
د تېمرو شاه
==د امپراتور تېمورشاه دربار==
همداسې چې په يوولسمه زېږديزه پېړۍ كې غزني د فارسي شاعرانو او ليكوالو بانډه وه ، په اتلسه پېړۍ كې كابل د فارسي شاعرانو مركز وو . په دغه عصر
(( افغان )) ،
نن مې بيا له تورو سترگو سره جنگ دى - په لبانو يې د زړه د وينو رنگ دى،▼
{{شعر}}
كه پرې كړى سر په لاس ورلره ورشم - لا په دا يې باور نه شي په زړه سنگ دى ،▼
ستا د حسن لښكر راغى ځاى به نشي - د عاشق د زړه ميدان هرگوره تنگ دى ،▼
عېشق او مشك پټېداى نشي تېمورشاهه - چې پخپله ځان رسوا كړى هغه رنگ دى ▼
{{د شعر پای}}
د پښتو شعر يوه بله بېلگه يې داده :
{{شعر}}
{{ب|تېر شو عمر د وصال په انتظار كې
{{ب|د پتنگ په دود دې ياره په ژوند وسوم
{{ب|راشه مينه پخپل خداى كړه تېمور شاهه!
د تېمور شاه له دغو شعري بېلگو نه د هغه مهال پښتو ښكاري ، لښكر ، ډگر ،جنگ ، پرې كړى سر ، دده له پوځي ژوند څخه څرگند دى .▼
{{د شعر پای}}
د امپراتور تېمور شاه اداره ، سياست ، او پوځي لياقت روښانه دى . يوازې دبدبه ، شان ، شوكت او هوسايي دده تر احمد شاه بابا ډېر وو . يو دوو جگړو ته چې ولاړ بېرته بريالى راغى . دده د كابل د بڼونو ښكلا ، د پوهانو ، كسبگرو له مخې د اسيا يو معظم ښار وو ، خو د يوې نېمې پېړۍ كورنيو او بهرينو جګړو داسې وران كړ ، چې اوس يې بنسټونه هم نه ښكاري . كابل كې د ايران ، [[بخارا]] او هند شاهزادگان اوسېدل او همدلته پاتې دي . په افغانستان ، ايران او هند كې دده له خوا منظمې ابادۍ شوې دي . ددغه ستر هېواد اقتصاد په سوداگرۍ او صنعت ولاړ وو ، خو ډېره برخه ي ې د زمكو او باغونو ماليه وه . دده بېړۍ په سيندونو او د سمندر پر غاړو كې گرزېدې .▼
د محمدزايي سردارانو جگړو او د انگليس درې وارې يرغل هېڅ نه دي پرې اېښي . دغو جگړو د شازمان له دورې نه وروسته له ۱۸۰۰ نه تر ۱۹۱۹ پورې دوام درلود . محمدزايي سردارانو د [[سردار پاينده خان]] تر وژلو وروسته خپلې دوښمنۍ دومره وغځولې ، چې په افغانستان كې د احمدشاه بابا د سدوزي قبيلې وگړي د گوتو په شمار پاتې شول . ټول يې هند ته وشړل او د دراني په نامه په هند او پاكستان كې د عادي خلكو په څېر اوسي . دوى هم پارسي د ملي ژبې په توگه ساتلې ده . ما د دوى ډېر خلك د هند او پاكستان په سفرونو او هجرتونو كې وليدل ، چې د هېواد ارمان ورسره وو .▼
▲د تېمور شاه له دغو شعري بېلگو نه د هغه مهال پښتو ښكاري ، لښكر ، ډگر ،جنگ ،
▲د امپراتور تېمور شاه اداره ، سياست ، او پوځي لياقت روښانه دى . يوازې دبدبه ، شان ، شوكت او هوسايي دده تر احمد شاه بابا ډېر وو . يو دوو جگړو ته چې ولاړ بېرته بريالى راغى . دده د كابل د بڼونو ښكلا ، د پوهانو ، كسبگرو له مخې د اسيا يو معظم ښار وو ، خو د يوې نېمې پېړۍ كورنيو او بهرينو جګړو داسې وران كړ ، چې اوس يې بنسټونه هم نه ښكاري . كابل كې د ايران ،
▲د محمدزايي سردارانو جگړو او د انگليس درې وارې يرغل هېڅ نه دي پرې اېښي . دغو جگړو د شازمان له دورې نه وروسته له ۱۸۰۰ نه تر ۱۹۱۹ پورې دوام درلود . محمدزايي سردارانو د
موږ د ښوونځس په تاريخونو كې لوستي وو ، چې تېمورشاه هوسايي غوښتونكى سړى وو او دده له نرم طبيعت نه محلي مشران ياغي شول . دا ډول ذهنيت زموږ په ذهن كې پاتې وو .
بله خبره دا راووته ، چې ده قزلباش ډېر پالل او پښتو ته يې پاملرنه نه كوله ، او عياش وو .
( دا ليكنه به څو ورځې وروسته بشپړه شي )
==اخځونه==
* قدرت الله حداد ( فرهاد )، د افغان ملي تاريخ ، ۱۴۰ - ۱۴۱ ، ۱۴۲ ، ۱۱۱ مخونه ، د ساپي د پښتو څېړنو او پراختيا مر كز د ۱۳۸۳ لمريز كال چاپ .
[[وېشنيزه:د افغانستان پاچايان]]
|