محمد صديق پسرلي څلور ځامنزامن لري، چې [[امان الله ساهو]]، [[عصمت څاروان]]، [[اېمل پسرلى]]، [[اجمل پسرلى]] او [[اسدالله غضنفر]] نومېږي.
==ادبي او هنري فعاليت==
كه څه هم محمد صديق پسرلى په اوسني پېر كې د هندي سبك لاروى شاعر گڼل كېږي، خو په شعرونو كې د جوت فكر او پيغام شتون،شتون دى د يوې جلا لارې او سبك څښتن شاعر راپيژني، ځكه د ده شعر پر ښكلاييز اړخ سربېره جوت مانيز اړخ هم لري او دا هغه خصوصيت دى، چې ډېرى ادبپوهان يې د لويو شاعرانو خاصه او ځانگړنه په گوته كويبولي.
د دغه شاعر شاعري کلاسيک سبک لري، شاعري يې په فطرت كې گډه ده. پخپله ښاغلی پسرلى هم په همدې نظر دىوو او ښه شاعري هغه شاعري گڼي،گڼله، چې فطري وي: <blockquote>داسې ډېر خلك وينم، چې په ډېر كم عمر باندې شعر وايي او ډېر خلك دي، چې تر ډېره عمره يا كاله پورې كوښښ كوي، خو بيا هم يو شعر نه شي ويلاى. زه د دې خبرې طرفدار يم، چې بعضې خلك فطري شاعران دي او په لږ لوست او لږو معلوماتو ښه شيان ويلاى شي، خو بعضې خلكو ډېر تحصيل هم كړى وي، ډېر كوښښ هم كوي، ډېر زحمت هم وباسي، ان داسې خلك مې ليدلي، چې په يوه غزل باندې شپې او ورځې تېروي او بالاخره په ظاهره په غزل كې يې كوم نقص هم نه وي، خو ليكن هيڅ خوند نه لري او دا ځكه چې دى فطري شاعر نه دى</blockquote>
===په کډوالۍ کې فرهنگي چوپړ===
پسرلی پر ۱۳۵۹ ل کال [[پېښور]] ته مهاجر شویشو او د شپيتمو كلونو په لومړيو كې يې د [[سپېدې|سپېدې]] په نامه يوه مجله راوكښله، چې تر ۱۳۶۴ ل کاله پورې په منظم ډول چاپېده، خو وروسته وروسته بيا له چاپه پاتې شوه. بيا يې په دويم ځل په ۱۳۶۶ كې د دې مجلې په چاپ لاس پورې كړ او ورسره يې د افغان كلتوري ټولنې بنسټ هم كېښود. تر دې څه موده وروسته يې د افغان ادبي بهير بنسټ كېښود او د هغه مشري يې ومنله. پر ۱۳۷۷ ل کال كډون كابل ته راغى او په خپل كور كې په ادبي هڅو بوخت شو.
== چاپي نښيرونه يې ==
تر اوسه د دغه نوميالي شاعر او ليكوال د شعرونو او كيسو څو ټولگې چاپ او خپرې شوې دي.
# كوكچه، د شعرونو لومړۍ مجموعه، د ۱۳۳۰ ل ل کال بدخشان چاپ.
لومړنۍ مجموعه يې د كوكچې په نامه په ۱۳۳۰ كال په بدخشان كې چاپ شوې او په همدغه كال يې د يوناني شاعرې بېلټس ترانې هم په نظم وژباړلې، چې د چاپ په گاڼه وپسولل شوې. څه كم دېرش كاله وروسته، په ۱۳۶۱ ل کال يې د پاسني په مستعار نامه د وطن وير په نوم د حماسي او انتقادي شعرونو ټولگه چاپ شوه. كال وروسته يې د ليوني باد په نامه د طنزونو ټولگه خپره شوه. "داسې هم وو" او "سره غالۍ" په نومونو د لنډو كيسو ټولگې يې د شپېتمو كلونو په نيمايي كې چاپ او خپرې شوې. بيا يې د نن، پرون او سبا په نامه د څلورنيم سوه بيتونو په شمېر يوه قصيده چاپ شوه. د شپيتمو كلونو په وروستيو كې يې د ټاگور د گيتانجلي نښير د پښتو كړې منظومې ژباړه خپره شوه. پر همدغو كلونو يې د "زهرې" په نامه يوه منظومه او بيا يې د پسته اور په نامه د څلورېزو ټولگه چاپ او خپره شوه. تر دې وروسته استاد د گڼو ليكوالو او شاعرانو په غوښتنه د خپلو غزلونو په خپراوي لاس پورې كړ. لومړى يې ماته شپيلۍ او بيا يې د نى كوڅه چاپ كړه، تېر كال يې لومړى د كوچى ملا په نامه ناول او ورپسې يې د لمركجاوه په نامه د نظمونو كتاب د چاپ په گاڼه وپسولل شول. ▼
# د يوناني شاعرې بېلټس ترانې (ژباره) د ۱۳۳۰ ل ل کال چاپ.
