د "محمد صديق پسرلی" د بڼو تر مېنځ توپير

'''استاد محمد صديق پسرلى''' (وری، ۱۳۰۷ هـ. ل. [[غزني]] - د ۱۳۹۲ ل.ل د مرغومي ۲۲۲۲، ، هند ،هند، ډيلی)(د ۲۰۱۴ ز کال د جنوري ۱۲) ''(په انگرېزي: Mohammad Seddiq Pasarly)'' د پښتو ژبې د غزليزې شاعرۍ تاند شاعر دى،وو، چې د کورنۍ نژدې ټول غړي يې ليکوالان او فرهنگيان دي . دا مهال په کابل کې ژوند کوي، په اصل کې د [[کندوز ولايت]] دى.

محمد صدیق پسرلی د رمضان خان زوی پهپر ۱۳۰۷ لمریز کال د وري په میاشت کې د غزني د [[قره باغ]] په لویه کلا کې زېږېدلی دی. د ژوندانه لومړنيلومړي څلور کاله يې په خپل زېږنځاى او پلرني کلي کې تېر کړل، لهتر دې څخه وروسته بيا له خپلې کورنۍ سره د [[کندوز ولايت]] ته کډه شوی.

ښاغلیمحمد صديق پسرلي خپلې لومړنۍ زده کړې د نوموړيکندوز ولايت په شېرخان لېسه کې سر ته رسولې دي. د ځوانۍ ټول عمر يې د کندوز ولايت په [[چهار دره]] کې تېر کړلکړ، چې د شعر لومړنى څرک يې هم په همدې سيمه کې د ادب د غرونو په څوکو لگېدلی دی . د څه کار اوباراو بار لپاره يې د هېواد مرکز ([[کابل]] ښار) ته مخه کړه خو لهتر څه مودې ورستهوروسته، کله چې په [[هېواد]] کې د کورنيو جگړو اور بل شو، دى هم له د ډېرو نورو افغانانو په څېرلهڅېر هېوادله څخههېواده کډهکډې کولو ته اړ شو او د [[پاکستان]] هېواد خوا تهخواته يې مخه کړه.

د محمد صديق پسرلي څلور ځامن ديلري، هر يو ېې ،چې [[امان الله ساهو]]، [[عصمت څاروان]]، [[اېمل پسرلى]]، [[اجمل پسرلى]] او [[اسد الله غضنفر]] دينوميږي .

د دغه شاعر،شاعر شاعري کلاسيک سبک لريلري، شاعري يې په فطرت كې گډه ده. پخپله ښاغلی پسرلى هم په همدې نظر دى او ښه شاعري هغه شاعري گڼي، چې فطري وي: <blockquote>داسې ډېر خلك وينم، چې په ډېر كم عمر باندې شعر وايي او ډېر خلك دي، چې تر ډېره عمره يا كاله پورې كوښښ كوي، خو بيا هم يو شعر نه شي ويلاى. زه د دې خبرې طرفدار يم، چې بعضې خلك فطري شاعران دي او په لږ لوست او لږو معلوماتو ښه شيان ويلاى شي، خو بعضې خلكو ډېر تحصيل هم كړى وي، ډېر كوښښ هم كوي، ډېر زحمت هم وباسي، ان داسې خلك مې ليدلي، چې په يوه غزل باندې شپې او ورځې تېروي او بالاخره په ظاهره په غزل كې يې كوم نقص هم نه وي، خو ليكن هيڅ خوند نه لري او دا ځكه چې دى فطري شاعر نه دى</blockquote>

ښاغليپسرلی پهپر ۱۳۵۹ كېل کال [[پېښور]] ته مهاجر شوی او د شپيتمو كلونو په اوايلولومړيو كې يې د[[سپېدې| سپيدېسپېدې]] په نامه يوه مجله راوكښله، چې تر ۱۳۶۴ لمريزهل کاله پورې په منظم ډول چاپېده، خو وروسته وروسته بيا له چاپه پاتې شوه. بيا يې په دويم ځل په ۱۳۶۶ كې د دې مجلې په چاپ لاس پورې كړ او ورسره يې د افغان كلتوري ټولنې بنسټ هم كېښود. تر دې څه موده وروسته يې د افغان ادبي بهير بنسټ كېښود او د هغه مشري يې ومنله. پهپر ۱۳۷۷ لمريزل كېکال كډون كابل ته راغى او تراوسه په خپل كور كې په ادبي هڅو بوخت دىشو.

== چاپي اثارنښيرونه يې ==

لومړنۍ مجموعه يې د كوكچې په نامه په ۱۳۳۰ كال په بدخشان كې چاپ شوې او په همدغه كال يې د يوناني شاعرې بېلټس ترانې هم په نظم وژباړلې، چې د چاپ په گاڼه وپسولل شوې. څه كم دېرش كاله وروسته، په ۱۳۶۱ كېل کال يې د پاسني په مستعار نامه د وطن وير په نوم د حماسي او انتقادي شعرونو ټولگه يې چاپ شوه. كال وروسته يې د ليوني باد په نامه د طنزونو ټولگه خپره شوه. "داسې هم وو" او "سره غالۍ" په نومونو د لنډو كيسو ټولگې يې د شپېتمو كلونو په اواسطونيمايي كې چاپ او خپرې شوې. بيا يې د نن، پرون او سبا په نامه د څلورنيم سوه بيتونو په شمېر يوه قصيده چاپ شوه. د شپيتمو كلونو په اواخرووروستيو كې يې د ټاگور د گيتانجلي نښير د پښتو كړې منظومهمنظومې ژباړه يې خپره شوه. پهپر همدغو كلونو كېيې د "زهرې" په نامه يوه منظومه يې او بيا يې د پسته اور په نامه د څلورېزو ټولگه يې چاپ او خپره شوه. تر دې وروسته استاد د گڼو ليكوالو او شاعرانو په غوښتنه د خپلو غزلونو په خپراوي لاس پورې كړ. لومړى يې ماته شپيلۍ او بيا يې د نى كوڅه چاپ كړه، تېر كال يې لومړى د كوچى ملا په نامه ناول او ورپسې يې د لمركجاوه په نامه د نظمونو كتاب د چاپ په گاڼه وپسولل شول.